ÖZET
Bu çalışma, Türkiye’nin altı buçuk milyonun üzerinde vatandaşı ve onların soylarını ilgilendiren diaspora politikasına odaklanmaktadır. Makalede 2010 yılında Yurtdışı Türkler ve Akraba Topluluklar Başkanlığı’nın kurulması ile Türkiye’nin diaspora politikasında ne değiştiği sorusuna yanıt aranmaktadır. Türkiye’nin diaspora politikası sosyoekonomik, siyasi-hukuki ve sosyokültürel alanlarda incelendiğinde, 2010’dan itibaren ulusötesi Türk diasporasına ulaşmak için uzak mesafe milliyetçiliği yaklaşımının öne çıktığı sonucuna varılmıştır. Bu çerçevede,
hedef kitle, diasporanın temel özellikleri, politika hedefleri, aktörleri, araçları ve paydaşları uzak mesafe milliyetçiliği bakış açısı ile yeniden tanımlanmıştır. Türkiye, bu dönemde göç
sonrası nesillerin yeni ulusötesi politika araçları ile Türkiye’ye özellikle sosyokültürel alanda yeniden entegrasyonunu sağlamayı hedeflemektedir. Bu haliyle diaspora politikalarında Türkiye’nin uzak mesafe milliyetçi bakış açısı onu “ulus-ötesi ulus-devlet”e dönüştürmektedir.
ABSTRACT
This paper focuses on the diaspora engagement policy of Türkiye, which affects the lives of more than 6.5 million Turkish citizens and their descendants. The main research question raised in this paper is “What has changed in the Turkish diaspora engagement policy since 2010 with the establishment of the Presidency for Turks Abroad and Related Communities (YTB)?” Following
an analysis of the diaspora engagement policy of Türkiye in the socio-economic, political-legal and socio-cultural spheres, it is concluded that since 2010, in order to maintain a connection
with the transnational diaspora, long-distance nationalism has emerged as a prominent factor. The novelty of the policy lies in its redefinition of the target groups, the features of the diaspora, and the policy goals, actors, tools and stakeholders. Türkiye has begun to target the reintegration of post-migrant generations with Türkiye in the socio-cultural sphere through new policy tools, and the long-distance nationalist perspective of its diaspora engagement policy has thus led to the transformation of Türkiye into a “transnational nation-state”.
ANAHTAR KELİMELER: Türk diasporası, Diaspora politikası, ulusötesicilik, uzak mesafe milliyetçiliği, Türkiye, uluslararası göç
KEYWORDS: Turkish diaspora, Diaspora engagement policy, long-distance nationalism, transnationalism, Türkiye, International migration